Łyżeczka


Ostatnio koleżanka opowiadała mi jej pierwsze doświadczenie z ‘łyżeczką’. Każdy obcokrajowiec, który przyjeżdża do Meksyku, prędzej czy później musi się z nią zetknąć. Otóż koleżanka jechała metrem i widzi, że pewna kobieta wyciąga z torebki łyżeczkę. Zwykłą łyżeczkę, jak do herbaty. Zastanawia się, po co w metrze łyżeczka? Jogurt będzie jadła? Przecież tłok, ludzie, itd. Ale na tym się nie skończyło. Jogurtu nie było, za to w kolejnym ruchu, z torebki wyjmuje lusterko. Robi się ciekawie. Potem jeszcze eyeliner i tusz do rzęs. Rozpoczyna się poranny rytuał.

Źródło: https://www.facebook.com/FanDelMetro?ref=ts&fref=ts



To, że Meksykanki malują się w metrze, autobusie, samochodzie, metrobusie, itd. nie jest dla nikogo ani dziwne, ani niezwykłe. Poranny makijaż w transporcie publicznym to absolutna norma.

Ale łyżeczka? Do czego może służyć łyżeczka?
Ano łyżeczka jest jednym z obowiązkowych atrybutów meksykańskiej kosmetyczki. Łyżeczką podkręcamy rzęsy przed pomalowaniem, tak jak na załączonym obrazku.



Łyżeczka używana jest przy pierwszym etapie podkręcania rzęs. Tak jak florystki używając nożyczek zakręcają tasiemki przy kwiatach, tak Meksykanki za pomocą łyżeczki podkręcają swoje długie rzęsy, aby nadać im odpowiedni kształt i ‘zakręt’. Jak już rzęsa jest zalotnie podkręcona, przychodzi czas na tusz. Z tuszem należy się obchodzić obficie i stosować zasadę ‘im więcej tym lepiej’. Nakładamy go przez ok 5 minut, aż każda rzęsa będzie odpowiednio przyklejona do reszty. Na koniec zostaje jeszcze zalotka. Zalotką nadajemy końcowy efekt, a rzęsy sięgają już nam do brwi. Jeśli nie daj boże nie masz aż tak obfitych rzęs, zawsze można dokleić nowe. To też często stosowana taktyka przy poranno-transportowym makijażu.

Przy ostatniej telenoweli, kiedy pani makijażystka malowała mnie na „latynoską piękność”, na koniec (po nałożeniu tony tuszu) dała mi zalotkę, abym nadała mym rzęsom obowiązkowy kształt. Z przerażeniem patrzyłam na zalotkę, ponieważ kompletnie nie potrafię się obchodzić z tym wrogim urządzeniem i tłumaczę jej, że ‘ja nie używam’, bo mam 3 rzęsy na krzyż i gdybym jeszcze je wykręcała to nic by mi nie zostało. ‘Aa! Ale to się nie przejmuj, to możesz przecież używać łyżeczkę!’. Tkwiąc przy swoim powtarzam: ‘Ale jak jeszcze będę tego używać to zupełnie stracę rzęsy’, ona zupełnie skonsternowana i z wyrazem niezrozumienia na twarzy: ‘Ja Ci pokażę jak to się robi, a Ty się nie przejmuj i zacznij używać łyżeczki’. Tak sobie pogadałyśmy.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Ciężkie życie aksolotla

Obraz
Ten wpis, oraz po części także blog, chciałabym zadedykować aksolotlom. Za ich ciężki żywot, za kawał brudnej roboty i za wszelkie zło świata tego, które dzielnie od wieków pochłaniacie (nie mówiąc już o brudach Xochimilco, ¡ qu é asco! ).  Tyle słowem wstępu. Ale o co chodzi? Okazuje się, że aksolotl to nie tylko fascynujący bohater z opowiadania pewnego słynnego Argentyńczyka. Nie tylko słodkie, różowe i tajemnicze stworzonko, które można hodować w domowym akwarium (tzn. generalnie nie można, ale…). Nie tylko zagadkowa płazo-ryba (?), na której eksperymentują naukowcy, badając jej wyjątkowe zdolności regeneracji. Nie tylko istota, która może całe życie pozostać w stadium larwy (tej różowej, teenage for ever!) i tak też się rozmnażać. Może nigdy nie dojść do wieku dorosłości, kiedy to przeistacza się w obleśnego, chropowatego, czarnego potwora. No właśnie, jakby tego im było mało, aksolotle są jeszcze mocno naładowane całą gamą mitów i symboli. Okazuje się, że ta m...
Czytaj więcej

O znajomościach, przyjaźniach i rodzinie w Meksyku

Obraz
Wpis ten zawdzięczam i dedykuję Klubowi Polek na Obczyźnie , który jest najfajniejszym miejscem internetowego świata, motywuje do działania, pisania i blogowania.  W Meksyku wiele spraw może sprawiać trudności i nie tak łatwo jest się Europejczykowi przystosować. Ogromne odległości, korki, brak zieleni (DF), przeludnienie, załatwianie formalności migracyjnych, inny styl życia/bycia, inna mañana , itp. Ale jest coś, co porównując z jakimkolwiek innym miejscem na świecie, w Meksyku przychodzi łatwo i przyjemnie; a mianowicie kontakt z ludźmi i nawiązywanie znajomości.  Gdy po raz pierwszy przyjechałam do Meksyku (do Ciudad del Carmen) na roczną wymianę w 2005 roku, byłam jeszcze tą trochę nieśmiałą, mało atrakcyjną dziewczyną, która raczej wolała stać zboku i obserwować, niż być w centrum zainteresowania. Meksyk okazał się najlepszym lekarstwem na nieśmiałość i niską samoocenę . I nie chodzi tu tylko o fizyczne powodzenie, ale przede wszystkim  o ogromne zaintere...
Czytaj więcej

Prawo jazdy z supermarketu

Obraz
 Kto był w Meksyku ten wie, a kto nie był, ten też ma jakieś wyobrażenie, jak wygląda jazda samochodem po miastowym gigancie. Nie bez powodu mówi się „Ale Meksyk!“. Na początku nie chce się wierzyć, że egzaminy na prawo jazdy rzeczywiście nie istnieją. W sumie, zależy to od stanu. Są takie, w których trzeba zdać egzamin, zazwyczaj jednak polega on na zaznaczeniu na kartce odpowiedzi na parę podstawowych pytań i nie stanowi problemu nawet dla średnio-inteligentnego kandydata na kierowcę. O egzaminach praktycznych nie mamy co mówić, bo ich nie ma. Tak też postanowiłam sprawdzić to całe prawo jazdy, bo rzeczywiście nie chciało mi się wierzyć. Wielu znajomych z Europy nawet nie kłopocze się z wyrobieniem meksykańskiego dokumentu, bo przecież wystarczy dówd osobisty, prawko krajowe, czy jakakolwiek legitymacja, bo meksykański policjant i tak nie ma pojęcia co jest na nim napisane. Powód do wystawienia mandatu (szególnie jak się jest z „zagranicy“) zawsze się znajdzi...
Czytaj więcej