W skrócie...



Trochę się ostatnio ociągałam i zaniedbałam blogowego axolotla. Kajam się. Nie oznacza to jednak, że moje życie stało się marne, błahe i bez polotu. Spokojnie, do marazmu mi jeszcze daleko, o depresję się nie martwię (z resztą o to trudno w Meksyku), wokół mnie chaos i szaleństwo, wszystko w normie. Czasem dopada mnie ta delikatna i jeszcze nierozwiązana kwestia ‘co robić w życiu?’, ale nie zamierzam jej rozwiązywać w tym momencie, bo po co? Liczę na cud, olśnienie, że czas się zatrzyma, niebo rozstąpi, zagra muzyka, przeczytam głupie zdanie w gazecie, ktoś rzuci żartem, i nagle, niczym dr House, znajdę odpowiedź! Ha! 

Tymczasem, w oczekiwaniu na, dzieją się różne rzeczy! Wspinamy się na 4,5 tysięczne wulkany szukając śniegu, wydajemy bezsensownie pieniądze w wesołym miasteczku próbując zdobyć wielkiego pluszowego rasta-banana z ćpuńskimi oczami, chłopcy wyzwalając swoje pierwotne męskie instynkty polują na szczura w kuchni przestawiając zmywarkę, lodówkę i dobrze się przy tym bawiąc; witamy nowych, żegnamy starych współlokatorów, malujemy swe nagie ciała, pleciemy wianki z kwiatów i tańczymy na najzajebistszym festiwalu ever; dodatkowo ja latam do Polski z niespodziewanymi wizytami ot tak, bo zapomniałam co znaczy zima i narzekałam, że tu za dużo słońca (kajam się po raz drugi!), wracam do odkładanego od dawna tematu mojej magisterki i usilnie staram się działać (wiem, to akurat nudne), witam moją przyjaciółkę Olę najpierw w domu w Polsce, a po tygodniu na lotnisku w Meksyku; uczę się dziergać na drutach na placu Coyoacán z przypadkowo spotkaną koleżanką ze studiów z Polski, poznaję nowe ziomalki-Polki, które też mieszkają tutaj, w ogóle poznaję nagle dużo Polaków (czyli Polek); przez to wkręcam się w biznes modelowo-telewizyny i zaczynam karierę w telenowelach; okazjonalnie umieram ze śmiechu. Dobranoc.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Ciężkie życie aksolotla

Obraz
Ten wpis, oraz po części także blog, chciałabym zadedykować aksolotlom. Za ich ciężki żywot, za kawał brudnej roboty i za wszelkie zło świata tego, które dzielnie od wieków pochłaniacie (nie mówiąc już o brudach Xochimilco, ¡ qu é asco! ).  Tyle słowem wstępu. Ale o co chodzi? Okazuje się, że aksolotl to nie tylko fascynujący bohater z opowiadania pewnego słynnego Argentyńczyka. Nie tylko słodkie, różowe i tajemnicze stworzonko, które można hodować w domowym akwarium (tzn. generalnie nie można, ale…). Nie tylko zagadkowa płazo-ryba (?), na której eksperymentują naukowcy, badając jej wyjątkowe zdolności regeneracji. Nie tylko istota, która może całe życie pozostać w stadium larwy (tej różowej, teenage for ever!) i tak też się rozmnażać. Może nigdy nie dojść do wieku dorosłości, kiedy to przeistacza się w obleśnego, chropowatego, czarnego potwora. No właśnie, jakby tego im było mało, aksolotle są jeszcze mocno naładowane całą gamą mitów i symboli. Okazuje się, że ta m...
Czytaj więcej

O znajomościach, przyjaźniach i rodzinie w Meksyku

Obraz
Wpis ten zawdzięczam i dedykuję Klubowi Polek na Obczyźnie , który jest najfajniejszym miejscem internetowego świata, motywuje do działania, pisania i blogowania.  W Meksyku wiele spraw może sprawiać trudności i nie tak łatwo jest się Europejczykowi przystosować. Ogromne odległości, korki, brak zieleni (DF), przeludnienie, załatwianie formalności migracyjnych, inny styl życia/bycia, inna mañana , itp. Ale jest coś, co porównując z jakimkolwiek innym miejscem na świecie, w Meksyku przychodzi łatwo i przyjemnie; a mianowicie kontakt z ludźmi i nawiązywanie znajomości.  Gdy po raz pierwszy przyjechałam do Meksyku (do Ciudad del Carmen) na roczną wymianę w 2005 roku, byłam jeszcze tą trochę nieśmiałą, mało atrakcyjną dziewczyną, która raczej wolała stać zboku i obserwować, niż być w centrum zainteresowania. Meksyk okazał się najlepszym lekarstwem na nieśmiałość i niską samoocenę . I nie chodzi tu tylko o fizyczne powodzenie, ale przede wszystkim  o ogromne zaintere...
Czytaj więcej

Prawo jazdy z supermarketu

Obraz
 Kto był w Meksyku ten wie, a kto nie był, ten też ma jakieś wyobrażenie, jak wygląda jazda samochodem po miastowym gigancie. Nie bez powodu mówi się „Ale Meksyk!“. Na początku nie chce się wierzyć, że egzaminy na prawo jazdy rzeczywiście nie istnieją. W sumie, zależy to od stanu. Są takie, w których trzeba zdać egzamin, zazwyczaj jednak polega on na zaznaczeniu na kartce odpowiedzi na parę podstawowych pytań i nie stanowi problemu nawet dla średnio-inteligentnego kandydata na kierowcę. O egzaminach praktycznych nie mamy co mówić, bo ich nie ma. Tak też postanowiłam sprawdzić to całe prawo jazdy, bo rzeczywiście nie chciało mi się wierzyć. Wielu znajomych z Europy nawet nie kłopocze się z wyrobieniem meksykańskiego dokumentu, bo przecież wystarczy dówd osobisty, prawko krajowe, czy jakakolwiek legitymacja, bo meksykański policjant i tak nie ma pojęcia co jest na nim napisane. Powód do wystawienia mandatu (szególnie jak się jest z „zagranicy“) zawsze się znajdzi...
Czytaj więcej