Dziś słońca nie było



Aksolotle są bardzo wrażliwymi stworzeniami. Ich samopoczucie w dużej mierze zależy od otoczenia, temperatury powietrza, roślinności, spożywanego pokarmu, innych stworzeń wokół. Ich reakcje są raczej powolne i przemyślane, jednak gdy za długo się zastanawiają i kombinują, zapominają o co właściwie chodziło. Aksolotle szybko wchodzą w rutynę, dają się obezwładnić naturze, w końcu wpadają w letarg. Można by to nazwać snem zimowym. Świat staje się bezbarwny, przestaje je fascynować. Dni przechodzą w tygodnie, wszystko wydaje się takie same, tak samo nijakie. Odechciewa im się, nie czerpią już przyjemności z obserwowania i przenikania, ich szyderstwo mizernieje, aż w końcu przestają się pokazywać, zamykają się, już nie muszą i nie chcą.
Takie to marne stworzenia. Tak właśnie aksolotle powoli wymierają. Ich wrażliwość na świat, ich apatia i zblazowanie, z początku niegroźne, skutkuje ich własną zagładą. 



Dziś słońca nie było. A w Meksyku jest to o tyle dziwne, że w czasie pory suchej, zimowej, która obecnie trwa, dni są chłodne, lecz zawsze pełne słońca. Dodając ostatnie wyprawy, plaże i atrakcje, mogę powiedzieć, że słońce jest cudowne do czasu, aż nie stanie się nudne. Aż przyjdzie ten jeden bardzo pochmurny, mglisty i melancholijny dzień. Ten cudowny, chłodny, ponury dzień, który wreszcie coś zmieni, wprowadzi lekki zamęt. Był to tak cudownie szary, zamglony dzień, że już z samego rana nachodziły myśli, konsternacje, refleksje. Bo życie w ciągłym słońcu rozleniwia. I ciało i ducha. Nie ma to jak chłodne, ostrzejsze powietrze, mocno burzowa aura, tego właśnie brakowało. Tego było trzeba, aby wyrwać aksolotla z letargu. Aby obudził się po czasie wygrzewania swojego różowego ogona, rozleniwienia w zimowym słońcu i wrócił do swojej powinności. 

Już przetarł oczy, świat trwa dalej, a Meksyk jest coraz ciekawszy.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Ciężkie życie aksolotla

Obraz
Ten wpis, oraz po części także blog, chciałabym zadedykować aksolotlom. Za ich ciężki żywot, za kawał brudnej roboty i za wszelkie zło świata tego, które dzielnie od wieków pochłaniacie (nie mówiąc już o brudach Xochimilco, ¡ qu é asco! ).  Tyle słowem wstępu. Ale o co chodzi? Okazuje się, że aksolotl to nie tylko fascynujący bohater z opowiadania pewnego słynnego Argentyńczyka. Nie tylko słodkie, różowe i tajemnicze stworzonko, które można hodować w domowym akwarium (tzn. generalnie nie można, ale…). Nie tylko zagadkowa płazo-ryba (?), na której eksperymentują naukowcy, badając jej wyjątkowe zdolności regeneracji. Nie tylko istota, która może całe życie pozostać w stadium larwy (tej różowej, teenage for ever!) i tak też się rozmnażać. Może nigdy nie dojść do wieku dorosłości, kiedy to przeistacza się w obleśnego, chropowatego, czarnego potwora. No właśnie, jakby tego im było mało, aksolotle są jeszcze mocno naładowane całą gamą mitów i symboli. Okazuje się, że ta mała,
Czytaj więcej

O znajomościach, przyjaźniach i rodzinie w Meksyku

Obraz
Wpis ten zawdzięczam i dedykuję Klubowi Polek na Obczyźnie , który jest najfajniejszym miejscem internetowego świata, motywuje do działania, pisania i blogowania.  W Meksyku wiele spraw może sprawiać trudności i nie tak łatwo jest się Europejczykowi przystosować. Ogromne odległości, korki, brak zieleni (DF), przeludnienie, załatwianie formalności migracyjnych, inny styl życia/bycia, inna mañana , itp. Ale jest coś, co porównując z jakimkolwiek innym miejscem na świecie, w Meksyku przychodzi łatwo i przyjemnie; a mianowicie kontakt z ludźmi i nawiązywanie znajomości.  Gdy po raz pierwszy przyjechałam do Meksyku (do Ciudad del Carmen) na roczną wymianę w 2005 roku, byłam jeszcze tą trochę nieśmiałą, mało atrakcyjną dziewczyną, która raczej wolała stać zboku i obserwować, niż być w centrum zainteresowania. Meksyk okazał się najlepszym lekarstwem na nieśmiałość i niską samoocenę . I nie chodzi tu tylko o fizyczne powodzenie, ale przede wszystkim  o ogromne zainteresowanie jakim
Czytaj więcej

Prawo jazdy z supermarketu

Obraz
 Kto był w Meksyku ten wie, a kto nie był, ten też ma jakieś wyobrażenie, jak wygląda jazda samochodem po miastowym gigancie. Nie bez powodu mówi się „Ale Meksyk!“. Na początku nie chce się wierzyć, że egzaminy na prawo jazdy rzeczywiście nie istnieją. W sumie, zależy to od stanu. Są takie, w których trzeba zdać egzamin, zazwyczaj jednak polega on na zaznaczeniu na kartce odpowiedzi na parę podstawowych pytań i nie stanowi problemu nawet dla średnio-inteligentnego kandydata na kierowcę. O egzaminach praktycznych nie mamy co mówić, bo ich nie ma. Tak też postanowiłam sprawdzić to całe prawo jazdy, bo rzeczywiście nie chciało mi się wierzyć. Wielu znajomych z Europy nawet nie kłopocze się z wyrobieniem meksykańskiego dokumentu, bo przecież wystarczy dówd osobisty, prawko krajowe, czy jakakolwiek legitymacja, bo meksykański policjant i tak nie ma pojęcia co jest na nim napisane. Powód do wystawienia mandatu (szególnie jak się jest z „zagranicy“) zawsze się znajdzie, a brak praw
Czytaj więcej